ورزشگاه «آرتمیو فرانکی» در طول حیات ۸۹ ساله خود، میزبان مسابقات و لحظات ماندگار زیادی بوده که در میان آنها می‌توان به میزبانی دیدار یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۳۴، فستیوال «اسپاگتی» در کورانِ جنگ جهانی دوم و یا کنسرت بزرگ و خاطره‌انگیز «دیوید بویی» خواننده فقید انگلیسی در اواخر دهه ۸۰ میلادی اشاره کرد. اما به طور قطع هیچ اتفاق و رویدادی با حوادث مرموزی که در بیست‌وهفتم اکتبر ۱۹۵۴ در این ورزشگاه رقم خورد برابری نمی‌کند.
در فاصله چهار روز مانده به برگزاری جشنِ هالووین در شهر، ده‌هزار تماشاگری که به ورزشگاه مذکور برای تماشای دیدار دوستانه میان فیورنتینا و پستویس رفته بودند، با یکی از غیرطبیعی‌ترین صحنه‌های تاریخ توسکان روبه‌رو شدند! بازی در اوایل نیمه دوم با نتیجه ۶ بر۲ به سودِ میزبان فلورانسی همراه بود که اتفاقی در آسمان، توجه همگان را به خود جلب کرد. اتفاقی که همه چیز را تحت‌الشعاع خود قرار داد.
(۰۰۱)
بازیکنان دیگر قادر به انجام مأموریت‌های خود نبودند، بازی را فراموش کردند و به آسمان خیره شدند؛ درست همانند تک‌تک افرادِ حاضر روی سکوها. تماشاگران ابتدا فریادِ بلندی سر دادند و سپس در یک سکوتِ عجیب فرو رفتند؛ گویی با گرازهای شکارچی کوهستان «مارما» روبه‌رو شده‌اند. داور مسابقه نیز تصمیم به توقف دیدار گرفت و به این ترتیب تمام توجهات از زمین مسابقه به سمتِ آسمان توسکان معطوف شد.
(۰۰۲)
شیِ ناشناس پرنده‌ای در آسمان ظاهر گشته و هزاران تماشاگر مسابقه را متعجب و شگفت‌زده به سمت خود خیره کرده بود. تماشاگرانی که حرکات آن جسم بشقاب‌شکلِ ناشناس را بالای سر خود میان ابرها، با دهانی باز و چشمانی گرد نظاره می‌کردند. این نمایش فرازمینی برای پانزده دقیقه به طول انجامید و جسم تخم‌مرغ شکل، به همان سرعت که ظاهر شده بود از نظرها پنهان گشت اما رد پای آن باقی ماند؛ پودری نقره‌ای رنگ و نرم که دقیقاً پیش از ناپدید شدن، بر زمین و درخت‌ها پاشید تا هیچ کس ادعای «توهم» یا «رویا» نکند.
«آردیکو ماگنینی» مدافع سرشناس و ملی‌پوش آن روزهای فیورنتینا، درباره آن رخداد به خبرنگاران گفت: «همه به آسمان چشم دوخته بودند و ماده‌ای از آسمان به پایین می‌آمد! ما خشک شده بودیم زیرا هرگز تاکنون چنین پدیده‌ای را به چشم ندیده بودیم!»
نکته جالب ماجرا آن است که چند روز پس از آن دیدار هم در منطقه چندین تجربه مشابه به ثبت رسید اما عجیب اینکه باز هم عده‌ای این نظریه را مطرح کردند که تمام افراد حاضر در ورزشگاه بر اثر مصرف زیاد نوشیدنی‌های الکلی دچار توهم شده بودند! به عنوان مثال «جیمز مک‌گاها» ستاره‌شناس مشهور به «BBC» در این خصوص گفت: «کل ماجرای یوفو و بشقاب‌پرنده، در حقیقت یک افسانه، جادو و خرافه است. اینکه بیگانگان برای نجات و یا نابودی ما به زمین سفر خواهند کرد کاملاً خنده‌دار است! وقتی من اول به این پرنده نگاه کردم، تصورم بر آتش‌بازی بود اما سپس متوجه شدم که تار عنکبوت‌های زیادی در ورزشگاه وجود دارد و مردم به آنها خیره شده‌اند. در آن مقطع زمانی، پدیده مهاجرت عنکبوت‌های جوان نیز وجود داشته. ضمن اینکه مصرف نوشیدنی‌های الکلی تأثیرات توهم‌زایی نیز بعضاً در برخی ایجاد می‌کند.»
شنیدن نسخه‌های متفاوت از یک اتفاقِ مشترک و واحد، امری غیرمرسوم در کالچو به حساب نمی‌آید؛ هواداران اینتر هنوز هم بر این باورند که در جریان دیدار بحث‌برانگیز این تیم برابر یوونتوس در سال ۱۹۹۸، برخورد «رونالدو نازاریو» و «مارک ژولیانو» پنالتی بوده اما هواداران بیانکونری حتی اعتقادی به وقوع خطا نداشتند. هواداران میلان هم می‌گویند توپِ «سولی مونتاری» در سال ۲۰۱۲ به طور کامل از خط دروازه یووه عبور کرده اما تفکر هواداران بانوی پیر دقیقاً نقطه مقابل این عقیده است. هنوز بحث اینکه گل «مائوریزیو تورونه» به اشتباه در نبرد حساس میان یووه و رم در راه قهرمانی سال ۱۹۸۱ مردود اعلام شده نیز میان هواداران داغِ داغ است.
داستان‌ها همواره دو وجه دارند اما در مورد داستان استادیومِ فرانکی، هوادارانِ حاضر در ورزشگاه قسم می‌خورند آنچه که دیدند خطای دید، تارعنکبوت یا مهاجرت عنکبوت‌ها نبوده؛ آنها اطمینان دارند با بیگانگانی از فضا ملاقات کرده‌اند. «روبرتو پینوتی» رئیس مرکز ایتالیایی یوفو در این خصوص می‌گوید: «من از جریانِ مهاجرت عنکبوت‌ها آگاه هستم اما ارتباط آن به آنچه در ورزشگاه فرانکی رخ داد، چرت و پرت محض است! این یک داستان قدیمی و احمقانه است.»
(۰۰۳)
ملاقات‌کنندگان فضایی، به تماشای تیم ایده‌آل خود آماده بودند؛ تیمی که با بهره‌مندی از استعداد بی‌بدیل و بی‌نظیر «فالویو برناردینی»، فصل بعد با ۱۲ امتیاز اختلاف نسبت به تیم دوم جدول، به مقام قهرمانی رسید تا فتح نخستین اسکودتو تاریخش را جشن بگیرد. آیا بیگانگان فضاییِ عاشق سری‌آ، اتفاقات یک سال بعد را پیش‌بینی کرده بودند؟
آنها می‌توانستند به تماشای دیدار هر تیمی بروند اما چرا فیورنتینا را برای ملاقات برگزیدند؟ تیمی که تا آن زمان هرگز قهرمان سری‌آ نشده و رنگ اسکودتو را ندیده بود؟ آیا این می‌توانست تنها یک اتفاقِ بدون برنامه‌ریزی باشد؟ یک هماهنگیِ تصادفی؟ شاید! اما بد نیست بدانید که بنفش‌های فلورانس یک سال پس از این ملاقاتِ تاریخی، با نوار ۳۳ بازی بدون شکست، به سمت نخستین قهرمانی خود یورش بردند.
نوازش تارهای گیتار با دستان «دیوید بویی» فقید در تورِ مشهور «تارعنکبوت‌های شیشه‌ای» و البته گلزنی «جوزپه مه‌آتزا» در یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۳۴ برابر اسپانیا، تنها دو موردی هستند که به شکل‌گیری وضعیت حماسی و بین‌المللی ورزشگاه «آرتمیو فرانکی» کمک کرده‌اند. به لطف همین موارد بود که این ورزشگاه به عنوان میزبانِ دیدارِ فینال «سوپر بال» بین تیم‌های «تیپ دوازدهم نیروی هوایی» و «تیپ پنجم ارتش» در سال ۱۹۴۵ در نخستین روز سال انتخاب شد.
وجود افسانه‌ها و موارد پُر رمز و راز، فطعاً نقشی غیرقابل انکار در پررنگ‌تر شدنِ یک خاطره ایفا می‌کنند اما مواردی همچون اتفاقی که در ورزشگاه «آرتمیو فرانکی» رخ داد، فراتر از این مسائل است. اینجا پای فرازمینی‌ها در میان بوده؛ مباحث پیرامون دسیسه‌های بیگانگان و حضورشان در کره خاکی. چیزی که به بخش مهمی از زندگیِ هواداران کالچو تبدیل شده است. کسانی که عاشق دست‌های پشت پرده هستند و هر فصل جدول را با کم کردن امتیازاتی که با اشتباه داوری به یک تیم رسیده، محاسبه کنند تا به جدول واقعی برسند و قهرمانی واقعی را بشناسند. قهرمان‌هایی که اگر دست‌های پشت پرده، دسیسه‌های گوناگون، عوامل بیگانه و … از رقیبان‌شان حمایت نمی‌کرد، بر حق و سزاوارانه به تخت پادشاهی فوتبال ایتالیا تکیه می‌زدند.
حالا هر بار آسمان ایتالیا تیره و تار می‌شود؛ هواداران به آسمان می‌نگرند تا ببینند بیگانگان به تماشای بازی تیم آنها خواهند آمد یا خیر؟ بازدیدی که می‌تواند نویدِ قهرمانیِ آن تیم در فصل آینده را بدهد.
حالا هر بار ابری بر فرازِ ورزشگاه‌های سری‌آ به حرکت در می‌آید، داستانِ «آرتمیو فرانکی» یک بار دیگر سر زبان‌ها می‌افتد. داستانی که هر چه بیشتر نقل می‌شود؛ کیفیت زیبایی‌ها و جذابیت‌هایش بیش از پیش به چشم می‌آید.

این نوشته ترجمه‌ای از مقاله مکس دلوکا برای سایت Thesefootballtimes که با اندکی تغییر و تخلیص به فارسی برگردانده شده.